Jacob Grimm (1785–1863) i Wilhelm Grimm (1786–1859)
Rodzeni bracia, wybitni niemieccy uczeni pochodzący z Hesji, autorzy przełomowych dzieł z zakresu niemieckiego językoznawstwa. Wspólnie zbierali, opracowywali i wydawali zabytki języka niemieckiego, kładąc podwaliny pod nowoczesną filologię germańską. Światową sławę przyniósł im zbiór legend i baśni ludowych pt. „Kinder- und Hausmärchen” („Baśnie dla dzieci i dla domu”), z którego pochodzą takie teksty jak „Czerwony Kapturek”, „Kopciuszek”, „Jaś i Małgosia”, „Królewna Śnieżka” czy „Roszpunka”. Pierwsze wydanie zbioru (1812 i 1815) miało jeszcze przede wszystkim charakter naukowy, od drugiego (1819) Wilhelm Grimm stopniowo przeredagowywał zawarte w nim teksty, przekształcając je w literaturę przeznaczoną dla odbiorcy dziecięcego i dostosowując do obyczajowości epoki Biedermeieru. Ostateczny i kanoniczny kształt „Baśnie dla dzieci i dla domu” zyskały w siódmym wydaniu (1857), które zwykle stanowi podstawę przekładów na języki obce.
